شبهای سپید

"گل به گل، سنگ به سنگ این دشت، یادگاران تو اند. رفته ای اینک و هر سبزه و سنگ، در تمام در و دشت، سوگواران تو اند. در دلم آرزوی آمدنت می میرد رفته ای اینک، اما آیا باز برمی گردی؟ چه تمنای محالی دارم خنده ام می گیرد " حمید مصدق من تو رو همیشه دارمت. مثل تمام سالهای مدرسه که زیر میز، رومه "خبرورزشی" و "گل" یواشکی می خوندم و عکس و مصاحبت رو می دیدم. مثل همون امتحانات خرداد ماه که بازم همراهم بودی و مراقب به زور تو رو از چنگم در می‌آورد.